Foto: Svein Tybakken
Har du høyrt om generaldebattar og meldingar til bystyret i Kristiansand. Om svaret er nei, så er du i godt selskap. På tross av at det er ei stor kommunal satsing, finn du ingenting om det i media. Eg fekk først innblikk i denne kommunale nyskapinga då eg blei vararepresentant til bystyret i Kristiansand.
Dei forskjellige etatane i kommunen er no pålagt å utarbeide dokument som viser status og prioriteringar, og det kan vere nyttig. Men den politiske behandlinga skil seg frå normal saksbehandling i kommunen. Det er ikkje lagt opp til å fatte vedtak i utval og bystyret. I staden skal dei politiske partia levere merknader som blir debattert i eit utval og vedtatt i ein såkalla generaldebatt i bystyret. Men det er uklart kva status desse hundretals merknadene har. Er det pålegg til administrasjonen på linje med vedtak, eller er det innspel som administrasjonen kan bruke som dei vil?
Nyordninga er nok ein freistnad på å leike regjering og storting. Regjeringa leverer som kjent stortingsmeldingar som blir behandla i stortingskomiteane før saka ender opp i Stortinget. Her leverer stortingskomiteen ei innstilling med merknader og forslag til vedtak, og Stortinget voterer berre over forslag til vedtak. Merknadane er signal til regjeringa og veljarane, men kan også ha juridiske konsekvensar i lovsaker. I motsetning til Stortinget så vedtar bystyret i Kristiansand merknadene frå komiteane. Då er spørsmålet, er dette vedtak som skal følgjast opp, eller er det berre signal til administrasjonen?
Den uklare statusen til merknadene er likevel ikkje det som uroar meg mest. Det største problemet er at dette omfattande arbeidet ikkje skaper politisk debatt utover dei folkevalde, og knapt nok der. Eg har søkt igjennom Fædrelandsvennen og ikkje funne ein einaste omtale av desse omfattande meldingane og generaldebattane, og det er ikkje så rart. Systemet har produsert hundretals av merknader og dei politiske motsetningane har drukna i side på side med tekst og rotete og uklare prosedyrar.
Eg blir freista til å avslutte med ei omskriving av dei siste orda til Tormod Kolbrunarskald: drep ikkje demokratiet med graut.
Alf
Alf Holmelid 