Dette innlegget stod på trykk i Fædrelandsvennen i dag.
I eit innlegg i Fædrelandsvennen 16.
september legg Cultiva for dagen ei uvanleg sjølvgod haldning. Vi har ingen
planar om å forandre vår strategi. Den er forankra der den skal, i eit
handlekraftig styre, heiter det. Og prosessen fram til styrevedtak bør ingen
tillate seg å ha meiningar om får vi beskjed om.
Det er nettopp slike haldningar som har
ført Cultiva ut i dei konfliktane vi har sett den siste tida. Ein institusjon
som tar mål av seg til å vere ein spydspiss innafor kulturlivet, må våge å ha
ein open dialog med kulturliv og samfunnsliv før vedtak blir fatta. Den må også
føre ein open politikk som skaper tillit til at kvalitet er eit viktig element
i vurdering av kva som skal finansierast.
Innlegget frå Cultiva legg vekt på at stiftelsen ikkje har brote nokre spelereglar. Å halde seg innafor regelverket er mildt sagt ei lite ambisiøs målsetting for ein organisasjon som har innovasjon, nytenking og kreativitet nedfelt i sine vedtekter. Til overmål blir det lagt vekt på at Cultiva er ein sjølvstendig stiftelse som ikkje treng bry seg om pressgrupper som i dette tilfelle er engasjerte personar og grupper med interesse for kultur og samfunnsutvikling. Så lettvint avvising av andre syn, og så sjølvgod haldning til alternative tankar passar dårleg til ein organisasjon som Cultiva.
Cultiva blei skapt av midlar som elles ville ha gått til kommunekassa i Kristiansand, og som dermed blei tatt ut av normal folkevald kontroll. Denne prosessen blei i ei evaluering karakterisert som lite demokratisk. Dei som kjempa fram ei slik løysing, var tydeleg vis opptatt av å skape ein organisasjon som hadde ein annan funksjon enn dei kommunale organa. No er vi i ferd med å få ein organisasjon som overlappar ein offentleg etat, men utan å vere underlagt dei same demokratiske prinsippa som kommunale organ. Det er underleg at Cultiva ikkje er villig til å erkjenne denne viktige prinsipielle problemstillinga.
No har vi fått signal om at Cultiva ikkje har midlar å dele ut med det første. Kanskje styret då kunne ta ein liten tenkjepause framfor å sende ut meldingar om at vi bør la vere å bry oss dersom vi ikkje legg oss flate for det handlekraftige styret.
Alf
Alf Holmelid 